تغییرات اقلیمی و بحران گرمایش جهانی که هنوز خارج از درک بسیاری از مدیران ماست و جایی در برنامه‌ریزی آنان ندارد و طی همین چند سال اخیر خود را به شکل خشک‌سالی بی‌سابقه، سیل‌های ویران‌گر، کاهش تراز آب دریای خزر، پایین رفتن سطح آب‌های زیرزمینی و برهم زدن الگوهای بارش در این خطه نشان داه بود، یک گام فراتر گذاشت و حمله ریزگردی خود را به شهر گرگان آغاز کرد.

تغییرات اقلیمی و بحران گرمایش جهانی که هنوز خارج از درک بسیاری از مدیران ماست و جایی در برنامه‌ریزی آنان ندارد و طی همین چند سال اخیر خود را به شکل خشک‌سالی بی‌سابقه، سیل‌های ویران‌گر، کاهش تراز آب دریای خزر، پایین رفتن سطح آب‌های زیرزمینی و برهم زدن الگوهای بارش در این خطه نشان داه بود، یک گام فراتر گذاشت و حمله ریزگردی خود را به شهر گرگان آغاز کرد.

شرق استان گلستان در منطقه سبز خزری همواره از مناطق کم‌آب بود و اگر امروز این ریزگرد در مراوه‌تپه، بندر ترکمن و حتی گنبد مشاهده می‌شد کم‌تر جای ترس داشت تا این‌که امروز پایش به شهر گرگان رسید.

بحران تغییرات اقلیم در همه کشور هر روز جدی‌تر می‌شود اما گویا جدی گرفته نمی‌شود و به‌گفته کارشناسان ریزگرد امروز که چندین شهر و منطقه مسکونی را درگیر کرد و در نهایت هم به گرگان رسید، نتیجه خشک شدن خلیج گرگان است که با لایروبی هم حل نشد مشخصاً به این دلیل که نزولات آسمانی کاهش یافت و سطح آب دریای خزر پایین رفته است.

با وجود این اتفاق که در گذشته تنها بخش‌هایی از شرق گلستان را تهدید می‌کرد باید در انتظار حمله ریزگردها به غرب این استان و همچنان استان مازندران

هم باشیم.

درست است که این پدیده، یک مشکل جهانی است اما ما نیز هیچ اقدام پیشگیرانه‌ای برای مدیریت بر این چالش نداشتیم و با استفاده بی‌رویه از منابع جنگلی، حمله غیراصولی به منابع آبی و همچنین کشاورزی غیراصولی به آن سرعت دادیم.

نکته مهم درخصوص این ریزگردها این است که با تکرار این پدیده مسموم، اراضی کشاورزی در این مناطق در معرض یک تهدید جدی قرار می‌گیرند و ممکن است برای همیشه به کویر لم‌یزرع تبدیل شوند.

نکته مهم بعدی که نباید از چشم مدیران و همچنین مردم دور بماند این است که اجرای برخی طرح‌ها چون سد فینسک در مازندران به کاهش بیشتر تراز آب دریای خزر، خشکی تجن و کاهش آب‌های زیرزمینی کمک می‌کند و موجب می‌شود در زمان کوتاه‌تر پای این ریزگردها به شهرهای غرب گلستان و شرق مازندران باز شود و فاجعه‌ای انسانی شکل بگیرد. نکته بعدی این است که بحران آب در مازندران و گلستان و حتی در برخی مناطق گیلان جدی است و راه حل آن افزایش تعداد چاه‌های عمیق و خالی کردن بیشتر سفره‌های آب زیرزمینی نیست بلکه باید مصرف آب را مدیریت کرد و هم در بخش کشاورزی و هم در بخش صنعت و شرب، به سمت رعایت الگوهای مصرف حرکت کنیم.

نکته آخر این‌که جای تأسف است از این‌که بگوییم تا این لحظه نه مدیران و نه نمایندگان سه استان شمالی، به آژیر خطرهایی که توسط فعالان زیست‌محیطی و همچنین کارشناسان حوزه آب داده می‌شد توجهی نکردند و هنوز هم طرحی برای تدبیر آن ندارند و درصورت ادامه و استمرار این وضعیت، منطقه سبز خزری نیز تبدیل به بیابان خواهد شد و در آن روز از دست کسی کاری ساخته نیست همان‌گونه که در ابتدای فروردین سال جاری، محمد حسن نامی رییس سازمان مدیریت بحران کشور در خصوص بیابان شدن مازندران هشدار داه بود اما تا امروز هیچ اقدامی برای چاره‌جویی برای این هشدار صورت نگرفته است.