در میان اخبار تلخ و شیرین این روزها که در «فضاجی» و رسانه‌های معمول، می‌بینیم و می‌خوانیم و البته چنگی به دل نمی‌زند و گاه چنگ به قلب و روح خواننده می‌زند و حتی اخبار خوبش نیز شوقی در خوانندگان بر نمی‌انگیزد، خبری در رسانه‌ها دیدیم که روح خسته ما را شاداب کرد.

مدرسه سه‌کلاسه‌ای که توسط خیّر مدرسه‌ساز و مشارکت اداره‌کل نوسازی مدارس گیلان در روستای «سوست» بخش «کرگان‌رود» تالش ساخته و افتتاح شد، مدرسه «مریم میرزاخانی» نام گرفت.

«علی دقیق» مدیرکل نوسازی مدارس استان گیلان ظهر دوشنبه در آیین افتتاح مدرسه پروفسور مریم میرزا‌خانی گفت: ۸۰ مدرسه خیّرساز در طول شش سال اخیر در تالش با مشارکت خیّرین به بهره‌برداری رسید و از این حیث می‌توان تالش را الگویی برای کل کشور دانست.

مدیر کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس گیلان درخصوص این مدرسه توضیح داد: این سازه با زیربنای ۱۸۰ متر مربع و اعتبار یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان در قالب سه کلاس، یک کتاب‌خانه و دو اتاق ارائه خدمات توسط اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس و به همت خیّر مدرسه‌ساز «اسماعیل ابراهیمی» نوسازی و افتتاح شد.

ما با مدیرکل نوسازی گیلان موافق هستیم که تالش و گیلان باید الگویی برای کل کشور در امر مقدس مشارکت در مدرسه‌سازی باشند، اما باور قلبی داریم این استان و شهرستان، می‌توانند در توجه به مفاخر فرهنگی و میراث معنوی ایران امروز نیز الگویی برای کل کشور باشند.

بسیاری از جوانان کشور، در حد اسم و عکس با «مریم میرزاخانی» آشنایی دارند اما بسیاری از آنان و حتی معلمان، جزییات بیشتری در خصوص این دختر نابغه ایرانی نمی‌دانند، دختری که از یک خانواده معمولی بود و در یک مدرسه ابتدایی معمولی درس خواند و در ادامه به مدرسه فرزانگان-تیزهوشان- رفت و دیپلم ریاضی گرفت.

ریاضیدان فقید مریم میرزاخانی دختری بود که روزی در همین کشور در کنکور و المپیاد، صاحب رتبه برتر شد و در کنار رییس‌جمهور و رییس مجلس وقت ایستاد و عکس یادگاری گرفت تا سندی باشد بر توان و ظرفیت علمی دختر ایرانی و بعدها نیز در یکی از معتبرترین مراکز علمی کشور -دانشگاه صنعتی شریف تهران-، دانش‌آموخته شد و در نهایت برای تحصیلات تکمیلی در ریاضیات تخصصی، کشور را ترک کرد و در مراکز معتبر علمی جهان مانند دانشگاه هاروارد و پرینستون در ایالات متحده، حضور داشت و در نهایت نخستین زن جهان شد که جایزه «فیلدز» معتبرترین جایزه ریاضیات در سطح جهانی را دریافت و این نام و افتخار را هم برای خود و خانواده‌اش و هم برای کشور ما جاودانه کرد و آن‌گونه که یکی از بستگانش گفته بود بسیاری از دوستان ریاضیدانش، وی را با نام «مریم ایرانی» می‌شناختند.

هرچند «مریم میرزاخانی» در تیرماه ۱۳۹۶ در سن ۴۰ سالگی به دلیل بیماری سرطان از دنیا رفت اما تردیدی نیست که این ریاضیدان بزرگ و نامدار، الگویی زنده برای همه دختران ایرانی و دانش‌آموزان شهرها و روستاها خواهد بود مشروط به این‌که فرزندان و آینده‌سازان این سرزمین او را بشناسند و با دستاوردهای بزرگ وی آشنا شوند و بتوانند با این الگوی ارزشمند، ارتباط ذهنی برقرار کنند.

انتخاب نام «مریم میرزاخانی» برای مدارس و دانشگاه‌ها در هر شهر و استانی، به تحقق این شناخت و ایجاد این ارتباط کمک می‌کند و امروز خوشحال هستیم که با مشارکت یک خیّر و اداره‌کل نوسازی، نخستین مدرسه در سه استان شمالی به نام این دختر پرافتخار ایران نام‌گذاری شد.

توقع داریم در مناطق و شهرهای دیگر استان گیلان و همچنین مازندران و گلستان نیز مدارس و مراکز علمی بیشتری به نام «مریم» نامگذاری شود تا هم دختران و پسران این سرزمین، از افتخارات وی آشنا شوند و هم از شخصیت وی الگویی بگیرند و تلاش کنند در مسیری بروند که افرادی چون مریم میرزاخانی در فرصت کمی که از زندگی داشتند، رفتند.

نکته آخر این‌که بسیاری از رجال علمی و شخصیت‌های نامداری که فرزند ایران هستند به دلیل حضور در مجامع علمی و بعضاً مرگ در خارج از جغرافیای ایران، در سرزمین مادری خود شناخته شده نیستند و وظیفه و تکلیف نهادهای فرهنگی چون آموزش و پرورش است که نام و دستاوردهای علمی این افراد را در کتب درسی و مدارس، تکرار کند تا جامعه جوان امروز بداند از نظر علمی، میراث‌دار چه کسانی است و بر سر خوان چه بزرگانی نشسته است و در نهایت هم از این شخصیت‌ها الگو بگیرد و آنان را در کشور تکثیر کند و هم راه را گم نکند و عکس فلان هنرپیشه و فوتبالیست غیرایرانی را در اتاق خود نصب نکند و امید فراوان داریم اقدامی که در روستای «سوست» از بخش «کرگانرود» شهرستان تالش در استان گیلان افتاد، در دیگر مناطق نیز تکرار شود.