سرویس سیاسی طی چند سالی که از آغاز مدیریت «بهزار برارزاده» بر اداره‌کل آب و فاضلاب مازندران سپری شد، پرتکراترین خبری که از وی دیدیم و شنیدیم، حفر چاه بود گویا که آب‌های زیرزمینی از جایی غیر از باران تغذیه می‌شوند و گویا که مدیرعامل آب و فاضلاب استان مازندران نمی‌داند که استان مازندران نیز […]
سرویس سیاسی
طی چند سالی که از آغاز مدیریت «بهزار برارزاده» بر اداره‌کل آب و فاضلاب مازندران سپری شد، پرتکراترین خبری که از وی دیدیم و شنیدیم، حفر چاه بود گویا که آب‌های زیرزمینی از جایی غیر از باران تغذیه می‌شوند و گویا که مدیرعامل آب و فاضلاب استان مازندران نمی‌داند که استان مازندران نیز طی چند سال اخیر، شاهد کاهش نزولات آسمانی به‌ویژه برف در زمستان بوده است و گویا که وی چیزی از «گرمایش زمین» و «تغییرات اقلیم» و کاهش مستمر ذخایر آبی، چیزی نشنیده است و حتی گویا مانند برخی مدیرانِ مدعی، «فرونشست‌های زمین» که نتیجه برداشت‌های بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی است را جنگ شناختی دشمنان می‌داند و آن را از اساس منکر است.
جای تأسف و همچنین جای حیرت است که بهزاد برارزاده در همه نشست‌های خبری و جلسات سازمانی خود، بر حفر چندین چاه آب در شهرهای مختلف استان یا تقویت پمپاژ و لایروبی مسیرهای دسترسی به منابع آب زیرزمینی تأکید دارد و روابط عمومی اداره‌کل آب و فاضلاب استان مازندران که چندین سال است رسانه‌های منتقد چون «خبرشمال» را به نشست‌های مدیر مطبوع خود دعوت نمی‌کند، این اقدامات را به‌عنوان برنامه‌های راهبردی مدیر برای حل مشکل آب شرب، رسانه‌ای می‌کند و آخرین نمونه آن نیز مربوط به شهرستان گلوگاه است.
مدیرعامل آب و فاضلاب مازندران در این خصوص گفت: پروژه آب‌رسانی روستایی مجتمع شهدای هزارجریب گلوگاه پیشرفت ۶۰ درصدی دارد و ۱۰ روستا را تحت پوشش قرار می‌دهد.
بهزاد برارزاده در حاشیه بازدید از اجرای این پروژه گفت: با اتمام این طرح، دو هزار و ۵۰۰ نفر از روستاییان از نعمت آب شرب کافی و پایدار بهره‌مند می‌شوند.
ما فعلاً با منابع مالی و اعتباری حفر این چاه‌ها کاری نداریم و همچنین به فرمول «هزینه-صَلاح» آن نیز نمی‌پردازیم اما در خبری که در خروجی پایگاه آبفای استان مازندران، قرار گرفت نوشته شده است «با اتمام این طرح، روستاییان از آب شرب کافی و پایدار بهره‌مند می‌شوند».
جهت مزید اطلاع مدیرکل آبفای مازندران و مدیر روابط عمومی لازم است چند نکته مهم را به ایشان یادآور شویم:
نخست اینکه طی یک دهه گذشته و برابر آمار رسمی وزارت نیرو و شرکت آب منطقه‌ای مازندران، هم نزولات آسمانی کاهش چشمگیر داشته است به‌موازات آن هم مصرف آب شُرب و کشاورزی در استان افزایش داشته است و هم برداشت از سفره‌های زیرزمینی با افزایش چشمگیری مواجه بود و نتیجه این معادله ساده یک حقیقت تلخ است و آن اینکه درصورت استمرار این وضعیت، بی‌آبی در مازندران و بیابانی شدن بخش‌هایی از این استان قطعی است موضوعی که «محمدحسن نامی» مدیرکل مدیریت بحران کشور یک‌سال قبل این هشدار را در حضور سیدمحمود حسینی‌پور استاندار پیشین مازندران داده بود.
نکته دوم اینکه هر کسی که دانش اندکی از فرایند آب‌سازی طبیعت و «چرخه باران» داشته باشد، می‌داند چاه‌های زیرزمینی، رودخانه‌ها و ذخیره پشت سدها همه از یک منبع تغذیه می‌شوند و آن برف و باران است اما باید بپذیریم که «بهزاد برارزاده» از این حقیقت ساده، غافل است و حفر چاه را به‌عنوان راه پایدار برای حل مشکل کم‌آبی می‌شناسد گویا که در تصور کودکانه ایشان، آب‌های زیرزمینی از زیرزمین می‌آیند.
نکته سوم این است که به‌موازت چاه‌های آبی که برارزاده با اعتبارات میلیاردی در حال حفر آن است، کشاورزان نیز برای رفع نیازهای آبی خود اقدام به حفر یا عمیق‌تر کردن چاه‌های خود به‌صورت غیرمجاز می‌کنند این موضوع روز ۱۶ اردیبشهت در خبری با تیتر «کشاورزان برای نجات زمین‌های نشاکاری برنج شروع کردند: تشدید حفر چاه‌های جدید دستی در دشت «هراز» مازندران» در ایرنای منتشر شد و روشن نیست برنده این دوئلِ آبی چه کسی است هرچند یقین داریم طبیعت و مردم مازندران، بازنده اصلی این رخدادها که حاصل سوءمدیریت‌هاست، هستند.
نکته آخر اینکه گزینه منطقی و مطلوب یعنی مدیریت مصرف و همچنین حفظ منابع آبی موجود تا این لحظه بر روی میز بهزاد برارزاده نبوده و نیست و اگر بود باید پیراهن خود را بابت احداث سد فینسک که در حال انجام است و انحراف چشمه روزیه به سمت سمنان که چند سال قبل انجام گرفت و تصمیم برخی برای دست‌درازی بیشتر به آب‌های هراز، پیراهن خود را پاره و میز مدیریت خود را از وسط دو نیم می‌کرد تا نامی در تاریخ از خود برجای بگذارد نه اینکه با منابع محدود آب‌های زیرزمینی استان، قمار کند، قماری که باخت در آن قطعی است.
