روز گذشته در صفحات مجازی نزدیک به برخی اعضای شورای شهر و مدیران شهرداری، خبر «افتتاح دفتر شهر کارآفرین» در ساری انتشار داده شد و برابر رسم مدیران تشریفاتی، بدون این‌که توضیح بدهند که ارزش خبری این اقدام چیست و چرا مخاطب، باید به هر چیزی که آنان ادعا می‌کنند، گوش فرادهد، حدود بیست نفر از چند جناح عکس گرفتند تا چیزی را از قلم نیندازند.
برابر این خبر، دفتر شهر کارآفرین در بوستان ولایت ساری با حضور سید رحمان میرشجاعی عضو شورای اسلامی شهر و مدیران مجموعه شهرداری افتتاح شد.
در این خبر همچنین ادعا شد این دفتر با هدف کارآفرینی، ایجاد کسب و کار نو و ارتقاء سطح کارآیی و بهره‌وری از کارکنان و ساماندهی هدفمند نیرو‌های مجموعه شهرداری مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
این افتتاح و این «خبرسازی» ما را یاد «ساری شهر هوشمند» انداخت که در ادوار پیشین شورای شهر، برخی مدیران شهری بر آن تأکید داشتند و امروز از آن شعار بزرگ، چیزی در زندگی شهروندان حضور ندارد و گویا آن توهمات، شعارهایی زودگذر برای نمایش‌هایی تکراری بودند تا شهروندان متوجه این موضوع نشوند که برخی از اعضای شورای شهر، به حدی ناکارآمد هستند که چیزی جز همین برنامه‌های نمایشی و دیدار و عکس‌های متعدد از دست‌شان بر نمی‌آید.
این مدیران و انسان‌های کوچکی که خود را بزرگان شهر می‌پندارند، نه دغدغه توسعه مرکز مازندران را دارند و نه از دانش لازم برای این کار برخوردارند و برای همین به جای پرداختن به امور اصلی و موثر، تلاش دارند ناکارآمدی خود را در پشت این کارهای جزئی و بازدیدهای خنده‌دار، پنهان کنند.
این‌‎که نام شهر ساری را در یک تبلیغات هدفمند، شهر هوشمند یا شهر کارآفرین بگذاریم، نه زیرساخت‌های لازم برای یک شهر هوشمند، ایجاد خواهد شد و نه زمینه اقتصادی برای گرایش شهروندان به کارآفرینی و ایجاد کسب و کارهای نوین اما این بزرگ‌مردان کوچک نمی‌دانند به تعبیر «میر اشرف الدین قزوینی معروف به نسیم شمال» قیمه با گوشت درست می‌شود.
شهر کارآفرین و گرایش شهروندان به سمت اقتصاد خرد و ایجاد کسب و کارهای کوچک و متوسط، نیاز به حداقل‌هایی دارد که در حال حاضر و به دلیل رکود و تورم، آن حداقل‌ها فراهم نیست.
البته حرف ما این نیست که همه کوتاهی‌ها یا تقصیرها به گردن اعضای شورا و مدیران شهری یا فرماندار و استاندار است بلکه برعکس، تأکید داریم بخش اعظمی از این مشکلات به اتفاقات اقتصاد کلان و تصمیم‌گیری‌های ملی مربوط است اما اعضای شورا و مدیران شهری هم حق ندارند با چنین اقدامات سطحی و تبلیغاتی، تلاش کنند شهروندان را فریب دهند که گام‌های مهمی برداشتند و چه بسا خود نیز دچار توهم شوند که خیلی با اعضای ادوار قبلی، تفاوت و نسبت به آنان کارآمدی بیشتری دارند.
نکته آخر این‌که مفهوم شهر کارآفرین، مفهومی گنگ و حتی غلط فاحش است چون «شهر» به معنای محلی است که مردم در آن زیست اجتماعی و اقتصادی خود را دارند و «کارآفرین» باید صفت و ویژگی یک انسان و یک «شهروند» باشد و به این شکل مشخص می‌شود تابلویی که در نظر گرفته شد تابلویی بی‌محتواست ضمن این‌که کلیشه نادرست و غلط از چیزی است که از آن به «نظام‌سازی یا نهادسازی» می‌گویند.
باور ما این است که همان‌گونه که ایجاد یک کمیسیون به نام کمیسیون سرمایه‌گذاری در شورای شهر پیشین اقدامی زائد بود و تا امروز دستاوردی نداشت و حتی این شائبه را ایجاد کرد که برخی از مسیر این کمیسیون، سراغ سرمایه‌گذاران را گرفتند و قول تسهیل و تسریع به آنان دادند تا خود به نوایی برسند، بعید نیست دفتر شهر کارآفرین نیز در آینده به چنین انحرافاتی مبتلا شود و از دستگاه‌های ناظر داخل شهرداری یا بیرون از حوزه مدیریت شهری، توقع داریم مقابل چنین انحرافات احتمالی را بگیرند.